ناوه‌ڕۆك
دانپێدانانی ٤٥ زەڕبی
«هاو کۆشم» لە خۆم دەرهێنا
«هاو جگەر» م لێسایەوە
چ گەرمایەکی لەگیانمدایە
من بە منداڵی چەندین شەو نەخەوتووم
هیچ قسەیەکم گوێ لێ نەئەگرت
سەرینەکەمم ئەلێسایەوە
تیکە تیکە بە پەرێشانی گەورەتر بووم
وەکو بارێک لە شێتم لێهات
لەسەرەتاوە دەستم پێ کردەوە
منم منم کە دڵم دەرکرد
لە بەهارەوە چووم بۆ پاییز
چ سەرمایەکی لە گیانمدایە
سەبەتە سەبەتە دڵمم فرۆشت
بێزارکەرم خستە مەنجەڵەوە
لەسەرەتاوە دەستم پێ کردەوە٥
من لە ڕابردوو بەجۆرێک دابڕام
بەزۆر، لە خۆشیدا مردم
موحسن چاوەشیم وتەوە:
«ئەمەوێت لێرە لەگەڵ تۆ بم، لە ژێر باراندا دووبارە
بەڵام حەیف نە تۆ هەیت و نە ئیتر باران ئەبارێت»
وەها وەها من خوراسانیم
کە کەری دووەم بم!
خووی مرۆڤ ناگرم!
اعترافات ۴۵ ضربی
من از خودم بغل تاش درآوردم
جگر تاش بلیسیدم
چه گرماش مُرا جانی
من از صغر چه شبها نخوابیدم
چه حرفا نشینیدم
متکّا بلیسیدم
شرح شرح به خواری فزون گشتم
چو بار از جنون گشتم
از آ سر شروع کردم
منم منم که دل را برون کردم
به خرداد خزون کردم
چه سرماش مُرا جانی
سبد سبد دلم را شری کردم
سر خر تو دیگ کردم
از آ سر شروع کردم
من از عقب یه جوری ولو گشتم
به زور از خوشی مردم
محسن چاوشی خواندم
«میخوام اینجا با تو باشم زیر بارونا دوباره
ولی افسوس نه تو هستی نه دیگه بارون میباره»
چنین چنین من هستم خراسانی
که باشم خر ثانی
نشد خویم انسانی
سەرچاوەکان
400 بینین
