ناوه‌ڕۆك
وطن
هومایۆن شەجەریان || نیشتیمان
شیعر || سیاوش کسرایی
ئاواز || سعید فرجپوری
ئەلبوم || خورشید ارزو (٢٠٠٨)
شیعر
وطن وطن نظر فکن به من که من
نیشتیمان نیشتیمان! لە من بڕوانە، کە من...
به هر کجا غریب‌وار که زیر آسمان دیگری غنوده‌ام
لە هەرکوێ بە ئاوارەیی لەژێر ئاسمانێکی دیکەدا ئۆقرەم گرتبێت
همیشه با تو بوده‌ام
بەردەوام لەگەل تۆ بووم
اگر که حال پرسیم تو نیک می‌شناسیم
ئەگەر لە حاڵم دەپرسیت، تۆ باش دەمناسیت
من از درون غصه‌ها و قصه‌ها برآمدم
من لە ناخی غەمەكان و بەسەرھاتەكانەوە ھاتوومەتە دەرەوە
چه غمگنانه سال‌ها که بال‌ها زدم به روی بحر بی‌کناره‌ات
چەند غەمگینانە كە ساڵانێك فڕیووم بەرەو دەریای بێ كەنارت
که در خروش آمدی به جنب و جوش آمدی
كە بە خرۆشانەوە هاتیت، بە جۆشەوە هاتیت
به اوج رفت موج‌های تو
بۆ بەرزی ڕۆشت شەپۆلەكانی تۆ
که یاد باد اوج‌های تو
تا كە لەیاد بێت لوتکەکانی تۆ
کنون گر ز خنجری میان کتف خسته‌ام
ئێستا گەر وەک شمشێرێک لەناو كیفدا ماندووم
اگر که ایستاده‌ام و یا ز پا فتاده‌ام
ئەگەر ڕاوەستاوم یاخود لە پێ کەوتووم
برای تو، به راه تو، شکسته‌ام
لەبەر تۆ، لە رێگای تۆ، تێکشکاوم
سپاه عشق در پی است شرار و شور کار ساز با وی است
سوپای عیشق لە رێگادایە، شەڕوشۆڕ كاری ئەوە
دریچه‌های قلب باز کن سرود شب شکاف آن ز چارسوی این جهان
پەنجەرەكانی دڵ بکەرەوە، سرودی شەوی شكۆفان لە چوارچێوەی ئەم دوونیایەوە
کنون به گوش می‌رسد، من این سرود ناشنیده را به خون خود سروده‌ام
ئێستا دەگاتە گوێ، من ئەم سرودە نەبیستراوەم بە خوێنی خۆم نوسیوە
وطن وطن تو سبز جاودان بمان
نیشتیمان نیشتیمان! تۆ ھەمیشە بە سەوزی بمێنەوە
کە من پرنده‌ای مهاجرم
کە من باڵندەیەکی کۆچەریم
که از فراز باغ با صفای تو به دور دست مه گرفته پر گشوده‌ام
که لە بەرزایی باخچەی جوانی تۆوە بۆ دەستێکی دوور هەڵفڕیم
